มีชายคนหนึ่ง นามว่า "อาสือ" อาสือเป็นร้านขายบะหมี่เป็นเจ้าแรกๆของเมืองนี้ และเปิดขายมานานจนมีลูกค้าประจำ ที่ติดใจ มากินบะหมี่ของอาสือ อยู่เป็นประจำ ซึ่ง กิจการร้านบะหมี่ของอาสือนั้น ก็ดีวันดีคืน จนกระทั่งวันหนึ่ง มีชายแปลกหน้า มากินบะหมี่ ที่ร้านของอาสือ ด้วยความเป็นพ่อค้า อาสือ ต้อนรับ ลูกค้าแปลกหน้านั้นเป็นอย่างดี
" รับอารายลีขอรับนายทั่ง " อาสือถามลูกค้าหน้าใหม่
" บะหมี่เถ้าแก่ ชามละเท่าไหร่ " ชายแปลกหน้าถาม
" 50 อีแปะ " อาสือตอบ
" แล้วน้ำบะหมี่ละ เท่าไหร่เถ้าแก่"
เมื่ออาสือ ได้ยินคำถามเรื่องน้ำบะหมี่จากชายแปลกหน้าก็ตกใจ เพราะตั้งแต่เปิดร้านบะหมี่มา ก็ไม่เคยมีลูกค้าคนใหน ถามหาซื้อน้ำบะหมี่สักคน หากว่า มีใครต้องการน้ำบะหมี่เพิ่ม แกก็ให้ฟรี ตักให้เพิ่ม โดยไม่คิดมูลค่าใดๆ
"เอ่อ ค่าน้ำบะหมี่ อั๊วม่ายคิด" อาสือตอบแก่ชายแปลกหน้า
"งั้น เอาน้ำบะหมี่ชามหนึ่ง"
เมื่อได้ยินการสั่งเช่นนี้ อาสือ ก็ต้องจำใจ เอาน้ำบะหมี่ ที่ไม่คิดเงิน มาให้ชายแปลกหน้าคนดังกล่าว ซึ่งเมื่ออาสือ เอาน้ำบะหมี่มาให้แล้ว ชายคนดังกล่าว ก็ซดน้ำบะหมี่ พร้อมกินหมั่นโถว ที่เตรียมมาอย่างเอร็ดอร่อย เละเมื่อกินเสร็จ ชายแปลกหน้าก็เดินจากร้านไปเฉยๆ โดยที่ อาสือ ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
พอวันรุ่งขึ้น ชายแปลกหน้าคนเดิม ก็เดินมาที่ร้านบะหมี่ ของอาสืออีกครั้ง แต่คราวนี้ อาสือ คิดหมายมั่นปั้นมือ ไว้แล้วว่า จะต้องเอากำไร จากชายแปลกหน้า จอมยียวนคนนี้ให้ได้ เนื่องจาก เมื่อวานแค้น เพราะเสียรู้มาคราวหนึ่งแล้วนั่นเอง
"บะหมี่ชามเท่าไหร่ " ชายคนเดิมถาม
อาสือ เมื่อได้ยินดังนั้น ก็อดที่จะกระหยิ่มยิ้มย่องในใจไม่ได้ จึงรีบตอบกลับชายแปลกหน้า พร้อมยิ้มกรุ่มกริ่ม
"บะหมี่ 50 อีแปะ"
แล้วน้ำบะหมี่ละเถ้าแก่ ชายคนเดิมถามต่อ
"น้ำบะหมี่ร้านอั๊ว ชามละ 100 อีแปะ" อาสือตอบ
ชายแปลกหน้านิ่งไปสักครู่จึงกล่าวว่า
"งั้นเอาบะหมี่น้ำ 1 ชาม "
คราวนี้อาสือ แอบคิดในใจว่า คงจะฟันกำไรจากชายแปลกหน้าเป็นที่ถอนทุนจากเมื่อวานได้ด้วย และเมื่อชายแปลกหน้า กินบะหมี่เสร็จก็ถือถ้วยที่กินบะหมี่จนหมด เหลือแต่น้ำบะหมี่มาหาอาเล้ง แล้วกล่าวว่า
" ข้าคืนน้ำบะหมี่ เอาเงินมาให้ข้า 50 อีแปะด้วย"
สุภาษิตสอนใจ
"คิดจะทำการค้า จะต้องรู้จักทันคน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น